تولد سارا
علی وقتی خبر بدنیا آمدن دخترش را شنید با تمام وجود خوشحال و خدا را شکر کرد. فرزندش سالم بود و خدا زیباترین دختر را هدیه داده بود.
با آمدنم لبخند روی لبان همه آوردم.من اولین فرزند و اولین نوه بودم.
روز بعد مثل روز قبل بود ولی اولین روز زندگی نوزاد کوچک همه چیز برایش تازگی داشت.همه به رویش میخندیدند وشکلک در می اوردند.
زهرا با مهربانی به فرزند دلبندش نگاه میکرد و زیر لب ذکری میخواند.
عموها و دایی های نوزاد بیرون بیمارستان منتظر بودند تا موقع ملاقات شود و آنها زهرا و نوزاد را ببینند.زهرا در کنار مادرش بود.زمان ملاقات نزدیک بود.نگهبان بیمارستان وقت ملاقات را اعلام کرد.
ملاقات کنندگان یکی یکی وارد بخش میشدند.همه خوشحال بودند.عموی بزرگ نوزاد به همراه همسرش وارد اتاق شد.زهرا لحافی که رویش بود تا گردن بالا کشید و روسری خود را درست کرد.عمو رضا با خوشحالی تبریک گفت و همسرش "پروین" نوزاد را در آغوش کشید و گفت:چشمانش رنگیه نه؟
مادربزرگ نوزاد گفت:چهره اش الان مشخص نیست.هر روز تغییر میکند!پسرانش منتظر بودند تا اتاق زهرا خلوت تر شود.عمو رضا از اتاق بیرون رفت و برادران زهرا وارد اتاق شدند.هر کدام با دیدن نوزاد شگفت زده میشدند و خدا را شکر میکردند.
سه روز به همین منوال گذشت.
زهرا احساس سبکی میکرد.احساس شادی.احساس میکرد هر چیزی در این دنیا را میتواند تغییر دهد به چهره بشاش همسرش مینگریست و اعتمادبنفسش بیشتر میشد.
علی به دنبال شناسنامه دخترش رفت.آنها از قبل اسم فرزندشان را انتخاب کرده بودند.
قبل از اینکه زهرا ماه ششم را تمام کند اسم انتخاب شده بود.پنج اسم لای صفحات قرآن گذاشته بودند اسمی که انتخاب شده بود ساره بود البته علی در شناسنامه اسم را سارا ثبت کرد چون اسمهای ایرانی را بیشتر دوست داشت.سارا، نامی جهانی بود که در ذهن ها می ماند.
در 30 مهر 1370 به دنیا امدم
